Aktualne piśmiennictwo filatelistyczne w naszym kraju zmaga się z poważną słabością – braku wnikliwych redakcji, które w merytorycznie kompetentny sposób dokonywałyby korekty przesłanych do publikacji tekstów. W niektórych publikacjach autorzy puszczają wodze fantazji, dokonują nieuprawnionych skojarzeń i wyciągają pochopne lub nawet mylące wnioski. Niedopowiedzenia i półprawdy stanowią poważny problem dla każdej wymiany informacji. Co najgorsze, inni autorzy powołują się później lub cytują takie publikacje. Tak rodzi się czasami „alternatywna wiedza filatelistyczna”. Poszkodowanym staje się wtedy czytelnik.

Taki nietypowy zapis daty widnieje na datowniku KALISZ umieszczonym na przesyłce listowej obrotu wewnętrznego – liście miejscowym (ryc. 1) opłaconym dwoma 20-groszowymi znaczkami emisji „Statki polskie” z 1956 roku (nr kat. 817). Jest to opłata za taki rodzaj przesyłki (wagi do 20 g) zgodna z taryfą obowiązującą od 4.01.1953 do 31.12.1963 roku.

Organizatorzy wystaw filatelistycznych dla uatrakcyjnienia i udokumentowania imprezy wydają przeważnie wystawowe katalogi, palmaresy, afisze i zaproszenia czy dyplomy. Nietypową inwencją wykazali się organizatorzy III Międzynarodowej Wystawy Filatelistycznej Polsko-Słowackiej „Chorzów 2001” przygotowując dla najmłodszych zwiedzających dwudzistopięciokartową talię do dziecięcej gry „Piotruś”.

W lipcowym numerze „Filatelisty” z 2002 roku Jerzy Tokar naszkicował historię jednego z prowizorycznych wydań okresu odradzania się państwa polskiego – stosowanego w Tomaszowie Mazowieckim [1]. Pozwolimy sobie w tym miejscu przypomnieć główne tezy artykułu zmarłego śp. eksperta PZF, znakomitego znawcy historii poczty.