Jesteś w:
Wersje językowe
Wyszukiwarka
Artykuły
O poprawne nazewnictwo w filatelistyce
Aktualne piśmiennictwo filatelistyczne w naszym kraju zmaga się z poważną słabością – braku wnikliwych redakcji, które w merytorycznie kompetentny sposób dokonywałyby korekty przesłanych do publikacji tekstów. W niektórych publikacjach autorzy puszczają wodze fantazji, dokonują nieuprawnionych skojarzeń i wyciągają pochopne lub nawet mylące wnioski. Niedopowiedzenia i półprawdy stanowią poważny problem dla każdej wymiany informacji. Co najgorsze, inni autorzy powołują się później lub cytują takie publikacje. Tak rodzi się czasami „alternatywna wiedza filatelistyczna”. Poszkodowanym staje się wtedy czytelnik.
Koń jaki jest...
Wiele lat temu założyłem i byłem opiekunem dwóch młodzieżowych kół filatelistycznych, które prowadziłem w ramach Polskiego Związku Filatelistów. Jedno, Szkolne Koło Filatelistyczne działało przy szkole podstawowej, ale ówczesny stosunek kierownictwa szkoły do działalności pozaszkolnej nie sprzyjał poprawnemu prowadzeniu tej działalności wśród dzieci i koło musiało zostać rozwiązane...
Taki nietypowy zapis daty widnieje na datowniku KALISZ umieszczonym na przesyłce listowej obrotu wewnętrznego – liście miejscowym (ryc. 1) opłaconym dwoma 20-groszowymi znaczkami emisji „Statki polskie” z 1956 roku (nr kat. 817). Jest to opłata za taki rodzaj przesyłki (wagi do 20 g) zgodna z taryfą obowiązującą od 4.01.1953 do 31.12.1963 roku.
W lipcowym numerze „Filatelisty” z 2002 roku Jerzy Tokar naszkicował historię jednego z prowizorycznych wydań okresu odradzania się państwa polskiego – stosowanego w Tomaszowie Mazowieckim [1]. Pozwolimy sobie w tym miejscu przypomnieć główne tezy artykułu zmarłego śp. eksperta PZF, znakomitego znawcy historii poczty.
Pierwsza informacja o nieznanym tzw. „połamanym” datowniku pokładowym z M/S „Piłsudski” została zamieszczona przez autora niniejszego artykułu w „Filateliście” nr 16 z 1985 roku na stronicach 381 – 382. Informacja ta była spowodowana zobaczeniem rok wcześniej na wystawie filatelistycznej w eksponacie nieżyjącego już dzisiaj Antoniego Ratajczaka ze Szczecina „połamanego stempla” z M/S Piłsudski.
12 października 1920 r. z odzyskanego Wilna i Ziemi Wileńskiej powstało ze względu na ówczesną sytuację międzynarodową Polski odrębne państwo pod nazwą „Litwa Środkowa”. Terytorium nowoutworzonej Litwy Środkowej ze stolicą w Wilnie obejmowało powiaty: wileński, trocki, oszmiański i święciański liczące 13 500 km2 z ludnością około 500 000 mieszkańców. Administrację w Litwie Środkowej objęła Tymczasowa Komisja Rządząca złożona głównie z przedstawicieli miejscowego społeczeństwa, która rozpoczęła organizowanie życia kraju.
W połowie 1945 roku na terenach byłej Trzeciej Rzeszy według rożnych szacunków znajdowało się od 1,5 do 2 mln Polaków, w tym około 100 tysięcy osób do osiemnastego roku życia. W 1945 roku liczba polskich obozów dla uchodźców wynosiła ponad tysiąc. W 1947 było ich 344: w strefie amerykańskiej 95, brytyjskiej 203 i 46 w strefie francuskiej.
Poczta Polska wprowadziła do obiegu pierwsze znaczki personalizowane w 2005r. z przywieszkami do personalizacji nr kat. 4020. [1] Później poczta proponowała kolejne wzory z określonymi cyfrowo nominałami. Natomiast od 2010 r.
wprowadzono również znaczki nr 4349 z nominałem literowym „A” jako znak stałej opłaty za przesłanie kartki, albo listu krajowego o wadze do 350 gramów.
Podczas II wojny światowej na polskich statkach i okrętach przebywających w Wielkiej Brytanii Poczty Polska wznowiła z dniem 15.12. 1941 roku swą działalność. Działalność Poczty Polskiej zabezpieczały 4 wydania znaczkowe. Do ich kasowania stosowano prostokątne kasowniki z napisem Polska Marynarka Wojenna i wizerunkiem okrętu oraz Polska Marynarka Handlowa z wizerunkiem statku. Stemple występowały w dwóch typach z przestawną datą i numerem agencji (stemple metalowe) oraz gumowe z nieprzestawnym numerem agencji.
